สวัสดีครับ

พวกเราเป็นกลุ่มคนเล็กๆ ที่ได้สวนเป็นมรดกจากพ่อมา ไม่ใหญ่ไม่โตมากเท่าไร เป็นแค่สวนเล็กๆ ที่มีไว้สำหรับคนในครอบครัว จนวันนึงพ่อผมไม่อยากจะเก็บสวนไว้แล้ว เพราะมีคนมาขอซื้อราคาดี ก็เลยคิดจะขายโดยไม่ได้คิดว่าจะเก็บเป็นมรดกให้ลูกหลานอะไรเล้ย ผมเลยกระโดดขวางไว้ ขอมาลองเป็นชาวสวนดูกับเค้าบ้าง แน่นอนว่าความรู้เป็นศูนย์ เงินทุนก็ไม่มี อาชีพเก่าทำงานออฟฟิศ ระดับผู้บริหาร มีคนชงกาแฟให้บ่อยเท่าที่ต้องการ อยู่ห้องแอร์ใหญ่โตแต่คับแคบหัวใจ อยากจะเปลี่ยนอาชีพเต็มทน จนกระทั่งวันที่คลื่นโควิดพัดพาเอาทุกอย่างหายไป ถึงได้รีเซตตัวเองเริ่มต้นใหม่ตอนวัยสี่สิบ แบกเอาลูกน้องที่เจ๊งด้วยกันมาด้วยหลายชีวิต พากันขึ้นเรือไม่รู้ว่าฝั่งอยู่ใหน จนกระทั่งเกิดไอเดียจากคำพูดของพ่อว่า “เอ็งรู้มั้ย ถ้าไม่ได้เป็นเจ้าของต้นทุเรียน ไม่มีทางได้กินดีดีหรอก”​ตอนนั้นยังไม่เข้าใจว่าทำไม แต่คิดแต่ว่า จะทำยังให้คนได้มาร่วมกันเป็นเจ้าของต้นทุเรียนเรา ก็เกิดความคิดให้เช่ากิ่งขึ้นมา ด้วยความที่ไม่ได้หวังจะเอากำไรอะไรมากมายขอแค่พอกินมีใช้ให้ลูกน้องทุกคนก็พอใจ แต่ดันประสบความสำเร็จ จึงหันมาประกอบอาชีพนี้เต็มตัว และไม่นานหลังจากนั้นก็ได้พบว่า สิ่งที่เราทำสามารถช่วยชาวสวนได้มากมายและชวนให้คนที่ชื่นชอบทุเรียนได้ของดีดีด้วย จึงเป็นแรงบันดาลใจให้สู้ต่อไป และมุ่งมั่นพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นๆไป

ขอบคุณที่อ่านจนถึงตรงนี้ ดีใจจัง

First time to the site? Start here