ยิ่งแก่ยิ่งอร่อย แต่ทำไมถึงไม่ได้แก่กัน

ผลไม้เมื่อสุกมันจะหล่นร่วงลงจากต้นตามธรรมชาติ เราจะต้องเก็บก่อนจะร่วง ยิ่งเราเก็บใกล้จุดสุกมากเท่าไร ก็ยิ่งได้อร่อย แต่เราทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะยิ่งเก็บใกล้สุกมากเท่าไรก็จะเหลือเวลาให้ขายน้อยลง !!!!

ลองจินตนาการถึงทุเรียนที่เก็บออกจากสวนหลายพันลูก หากเราเก็บทุเรียนทั้งหมดนั้นแบบแก่จัดจนมีเวลาไม่ถึงห้าวันในการสุก เราจะขายทุเรียนหลายพันลูกนั้นหมดในห้าวันได้อย่างไร

แค่การตัดออกจากสวนคัดแยกก็ใช้เวลา 1 วัน จากส่วนคัดแยกไปพ่อค้าคนกลางอีก 1 วัน พ่อค้าคนกลางเอาไปขายตลาดเดินทางอีก 1 วัน หมดไปสามวันแล้วเหลือแค่ 2 วันในการขายพันลูกคงไม่ทัน ยิ่งถ้าส่งออกนอกที่ต้องใช้เวลาเป็นสัปดาห์แล้วคงไม่ทันเข้าไปใหญ่

ดังนั้นการตัดทุเรียนแก่ใกล้สุกออกไปขาย จึงไม่ใช่เรื่องที่ทำได้เลย

แต่การเช่ากิ่ง เหมือนการจองล่วงหน้า ทำให้รู้ว่าทุเรียนทุกลูกของแต่ละกิ่งจะถูกส่งไปที่ไหน จึงไม่ต้องเผื่อเวลาเหมือนทั่วไป

อีกทั้งทุเรียนแต่ละลูกในกิ่งเดียวกันจะสุกไม่พร้อมกัน ถึงแม้ว่าจะอยู่ในกิ่งเดียวกันก็ตาม แต่การขายแบบทั่วไปจะไม่ได้สนใจตรงนี้ เค้าจะตัดทุเรียนกิ่งนั้นลงมาพร้อมกันทั้งหมด ทำให้บางลูกแก่บางลูกไม่แก่ปะปนกันไป

แต่การเช่ากิ่งทำให้เราสามารถเลือกตัดส่งเฉพาะลูกที่แก่ก่อนได้ แล้วลูกที่เหลือก็เก็บไว้จนแก่ค่อยตัด